Waar de spirituele oorlog echt over gaat

Wat is spiritualiteit? Het woord duikt de laatste jaren steeds vaker op in podcasts en programma’s waarin je het niet meteen zou verwachten. Er wordt gesproken over politieke zaken, de maatschappij, wetenschap, het nieuws van de dag, en dan opeens komt de zin ‘we zitten in een spirituele oorlog’ voorbij. Maar een duidelijke toelichting is vaak teveel gevraagd. Over wat voor soort oorlog hebben ze het? En wat is er zo spiritueel aan?

Twintig jaar geleden heette het ‘paranormaal’, wat een beetje een enge connotatie had met het voorvoegsel ‘para’ dat makkelijk geassocieerd werd (bewust of onbewust) met het woord paranoia. Paranormaal lag dicht tegen ‘je bent niet goed bij je hoofd’ aan. Mensen die zich met het paranormale bezighielden waren niet normaal en dus vreemd. Onberekenbaar. Eng. Gevaarlijk.

Para betekent ‘strijden tegen’ of ’tegenin gaan’. Denk aan paraplu; iets dat zich verzet tegen de regen – de plu of de pleur die uit de hemel valt. ‘Paranormaal’ wijst dus op iets dat zich afzet tegen de alledaagse werkelijkheid. Maar dat doet de paranormale wereld helemaal niet. Het is daarom maar goed dat de term inmiddels is ingeruild voor het vriendelijker klinkende (en toepasselijker) ‘spiritueel’.

Spiritualiteit is niet zo ingewikkeld. Het is de leer, of kennis, van ‘spirit’. Van de geest, dus. Alles is geest. Alles is spiritueel. Van de fysieke werkelijkheid die we met onze beperkte zintuigen kunnen waarnemen tot het gigantische, voor ons onzichtbare universum dat daarachter ligt. Dat universum kunnen we weliswaar niet zien, maar heeft wel degelijk invloed op onze materiële leventjes (en andersom). Hoe meer spirituele kennis je vergaart, hoe meer de werkelijkheid zich prijsgeeft. Hoe bewuster je wordt.

Kennis is niet helemaal het goeie woord. In het onderwijs is iets ‘kennis’ als je ideeën van een ander makkelijk kunt reproduceren. Spirituele kennis daarentegen is iets diep van binnen, zonder enige vorm van twijfel, weten.

Je weet iets pas echt als je het ervaart, oftewel: als je het voelt.

Waar deze ‘spirituele oorlog’ dus op neerkomt – en dit is niet iets nieuws, maar al eeuwenlang aan de gang – is de strijd tussen de groep mensen die steeds bewuster wordt en de groep die dat probeert te ontmoedigen. Tot op de dag van vandaag worden kinderen aangeleerd om zich niets aan te trekken van hun gevoel en te luisteren naar hun verstand.

Iedere nieuwe generatie moet klein (lees: zo onbewust mogelijk) gehouden worden. Hoe bewuster een bevolking namelijk wordt, hoe meer mensen de autoriteit in zichzelf zullen erkennen, en hoe lastiger het voor externe autoriteiten wordt om macht uit te oefenen. Dat is ook de reden dat we de eerste achttien jaar van ons leven worden opgesloten in een herprogrammeringsinstituut.

En dat is het goeie nieuws: blijkbaar is de soevereiniteit van de mens zo sterk dat er achttien jaar intensieve scholing voor nodig is om de conditionering effect te laten hebben.

De spirituele oorlog is een bewustzijnsoorlog. De groep die de soevereiniteit van de mens wil inperken, bestaat voor een groot deel uit mensen met een vernauwd bewustzijn. Die handelen, zonder dat ze zich daarvan bewust zijn, vanuit hun conditionering. Dit zijn de zogenaamde ‘useful idiots’. Deze groep strijdt. Ze halen alles uit de kast: propaganda, infiltratie, leugens, psychologische operaties (psyops), het shadowbannen en cancellen van bepaalde mensen, het bevriezen van bankrekeningen, het zaaien van paniek, noem maar op.

De steeds bewuster wordende groep is het strijden ontstegen en glipt daarom continu als een zeepje uit de klauwen van deze groep.

Niet iedereen heeft dezelfde definitie. Sommigen verwarren deze spirituele oorlog met een religieuze oorlog. En die strijden juist wél. Die zitten nog volop in een dualistisch denkframe. Goed tegen Slecht. Om Slecht te vernietigen, moet Goed zich als Slecht gaan gedragen, maar dat moet dan maar even. Alles voor het grote goed!

Het is geen gevecht tussen Goed en Slecht. Het is een spel tussen een open, vrije, overgevende, bewustzijnsverruimende kracht en een verkrampte, benepen, dwingende, bewustzijnsvernauwende kracht. Deze twee krachten zien we niet alleen aan het werk in de buitenwereld, ze zitten ook in ons. De “oorlog” is dus in de eerste plaats een innerlijke strijd. En dat is voor iedereen persoonlijk, wat wil zeggen dat je niemand kunt redden behalve jezelf.