Ik knuffelde een boom en toen gebeurde er dit…

Op de kruising van twee bospaden wordt mijn aandacht getrokken door deze boom. Nou staat dit bos vol met soortgelijke bomen, dus wat is er zo speciaal aan dit exemplaar? Maar dat is de verkeerde vraag. Het gaat er niet om welke speciale eigenschappen deze boom heeft, objectief gezien, maar om het feit dat mijn nieuwsgierigheid wordt gewekt. Als ergens je aandacht op valt, is dat nooit toevallig.

Ik kom wel vaker in dit stukje bos. Loop regelmatig langs deze boom zonder er verder bij na te denken. Vandaag is anders. Ik verlaat het pad en loop naar de boom (het zijn er waarschijnlijk twee, die innig tegen elkaar aangroeien). Communiceren met bomen is een kunst op zich en geen kunst die ik heel goed versta. Bij sommige krijg ik een goed gevoel, dat wel. Bij andere kun je maar beter niet te lang blijven staan, dat ook.

Ook heb ik weleens onder een bepaalde boom gemediteerd. Naderhand stond ik op en viel me een gedachte binnen: het is tijd om naar huis te gaan. Dat was ik helemaal niet van plan geweest, dus ik heb zo’n donkerbruin vermoeden dat de boom me dit als goede raad ingefluisterd heeft.

Ik leg mijn hand op de linker stam. Voel ik iets? Ik concentreer me op mijn eigen lichaam; als ik vandaag een goeie dag heb en het lukt om de subtiele energieën van de boom te ervaren, dan voel ik die niet in de boom, maar in mijzelf.

Ja, ik voel iets.

Een stroom. Een energiestroom naar beneden toe, de aarde in. Ik voel dat de boom zichzelf (en mij erbij) aan het gronden is. Het is een fijn, sterk, zelfverzekerd gevoel. Het is tegelijkertijd ook een zacht gevoel. De energie stroomt als een rustig riviertje verticaal de grond in.

Nou, dat zal bij de rechter stam dan ook wel zo zijn, beredeneer ik, en ik plaats mijn hand ertegenaan. Maar waar de energie van de linker stam ‘waterig’ aanvoelde, zo is de energie van de rechter juist heel ‘luchtig’. En deze veel dunnere, vluchtige energiestroom gaat niet naar beneden, maar juist naar boven. Het is een totaal andere sensatie.

Ik wissel de stammen af om te kijken of ik het goed heb gevoeld (de twijfel van ‘is dit echt of beeld ik het me in?’ ligt altijd op de loer), maar het is echt zo: de linker stam zorgt voor de verbinding tussen hemel en aarde, de rechter voor de verbinding tussen aarde en hemel.

Grappig detail: de boom/bomen staan in een V-vorm, oftewel het peace-teken. Rust. Balans. Vrede. En die vrede wordt bereikt door de samensmelting van aardse en hemelse energieën. De Yin en de Yang. De perfect balans.

Alsof de bomen de fysieke manifestatie uitbeelden van peace, man.